به گزارش ایبِنا، خبرگزاری اسپوتنیک روسیه به نقل از «عبدالغنی محمد عظیم‌اف» کارشناس سیاسی تاجیکستان افزود: انتخاب این روز خاص برای عضویت کامل ایران در سازمان شانگهای تصادفی نیست بلکه هدیه غیرمنتظره روسیه و چین به رقیب استراتژیک خود یعنی ایالات متحده آمریکا است.
وی افزود: سفر «نانسی پلوسی» رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان یک اقدام تحریک‌آمیز برای چین بود که به طور علنی به این سفر اعتراض کرد و واضح است که پذیرش ایران در سازمان همکاری شانگهای در روز استقلال آمریکا با هدف پاسخگویی به اقدام آمریکا در بی‌احترامی به چین است.
این کارشناس سیاسی تاجیکستان اظهار داشت که پیوستن ایران به سازمان شانگهای نشانه روشنی از تغییر موازنه ژئوپلیتیکی در منطقه و جهان است و جایگاه روسیه و چین را در رقابت با آمریکا و ناتو تقویت خواهد کرد.
وی گفت: پیش از این، روسیه و چین با احتیاط با موضوع پیوستن ایران به سازمان شانگهای برخورد می‌کردند، اما پس از افزایش اختلافات با واشنگتن و علنی شدن این اختلاف ها، این روند شتاب بیشتری گرفت.
به گفته عظیم‌اف، پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای به این معناست که نوبت به برخی کشور‌های عربی که مایل به عضویت در این سازمان هستند، رسیده و این موضوع به نوبه خود به معنای گسترش جغرافیای این سازمان از شمال به جنوب اوراسیا است.
وی افزود: چین با یک اقدام موفق شد ایران و عربستان دو رهبر جهان اسلام را که سال‌ها با یکدیگر اختلاف داشتند، آشتی دهد و توانست راه را برای پیوستن آن‌ها به سازمان همکاری شانگهای هموار کند.
این کارشناس سیاسی تاجیکستان اظهار داشت: کویت، بحرین و امارات که مانند عربستان سعودی از شرکای سنتی ایالات متحده آمریکا شناخته می‌شدند برای تبدیل شدن به شریک گفتگو با سازمان شانگهای درخواست داده‌اند و حتی ترکیه یکی از اعضای ناتو، این موقعیت را به دست آورده است.
سازمان همکاری‌های شانگهای (Shanghai Cooperation Organization) سازمانی اوراسیایی و میان دولتی است که برای همکاری‌های چندجانبه امنیتی، اقتصادی و سیاسی تشکیل شده‌است. این سازمان در سال ۱۹۹۶ توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان با هدف مقابله با تروریسم و جدایی طلبی پایه‌گذاری شد. اندکی بعد، ازبکستان هم به این سازمان پیوست و این سازمان به طور رسمی به «سازمان همکاری شانگهای» تغییر نام داد.
علاوه بر اعضای اصلی، ابتدا مغولستان در سال ۲۰۰۴ و یک سال بعد ایران، پاکستان، هند و افغانستان در سال ۲۰۰۵ و پس از آن بلاروس به عنوان عضو ناظر به سازمان ملحق شدند.
منبع: ایرنا
